Çok güzel bir sonbahar günü tanıdım seni.. ve çok soğuk bir kışgünü kaybettim...
hayatımın en güzel, en mutlu günlerini yasadım yanında aşkı öğrettin bana, hayatla mücadele etmeyi, istediğini almayı sabrı öğrettin ve ihanetii..bunu neden yaptın bilmiyorum neydi aslında aradığın şey hala merak ediyorumm.. bilmek neyi değiştirecekse.. o günü ihanetini öğrendiğim o günü ölünceye kadar unutmayacağım... hayatımda biri var şimdi sen çok uzaklarda kaldın.. kalmak istedin daha doğrusu söylemiştim sana yol almak için sadece benim çabam yeterli olmaz demiştim.. olmadıda.. SENDEN SONRA ÇOK HATA YAPTIM çok acı çektim defalarca geri dönmek istedim sana umrumda bile değil beni aldatmış olman demek istedim ama yapamadım herzamanki gibi mantıklı olmaya çalıştım başardımda ama mutlu değilimm olamıyorumda seninle birlikte hayatım bütün renklerini ve ışıltısını kaybetti.. bende yavaş yavaş yok olmak üzereyim.. yok oluyorum sevgilim aşkımızla birlikte yok oluyorum elimden tut sarıl bana kokunu öyle özledimki
bana bakısını, gülümseyişini,ve çenendeki o güzel benini... ama yoksun ve birdahada asla olmayacaksın hayatımda bu gerçek beni delirtiyoo olsada hayatın ta kendisi benim mutluluklarım hep yarım kalır mutsuzluklarımı ise dibine kadar yaşarım bu da benim şanssızlığım işte nese hoşçakal bebeğim çok mutlu ol olurmu benim yerimede tadını çıkar mutlluluğun ve unutma seni hayatta kimsenin sevemeyeceği kadar çok sevdim seni sende beni hayatta kimsenin üzemeyeceği kadar çok üzdün şimdi yüreğim yorgun ve sana söylenecek tek cümle BENDE SANA YETECEK KADAR BEN KALMADI